Inspiratie

Lieve mensen, Wanneer ik dit schrijf is mijn man vier dagen in Frankrijk. La douce France voelt voor hem als een thuisplek. We hebben er gewoond en geleefd. Het land roept hem zachtjes doch krachtig. Dus reist hij regelmatig naar Frankrijk. Ik ben blij voor hem en blijf zelf rustig thuis, in Halle, mijn geboortestad. Straks haal ik hem op aan het station net over de Franse grens. Ik voel een licht ongeduld in mezelf en tel stilletjes de uren af... 'Ik ben met mijn gat in de boter gevallen', borrelt in mij op. Ja, zo voelt het zeker. Samen...

Lieve mensen, Met gemak. Ken je dat gevoel? Met gemak bewegen, met gemak een klus doen, met gemak luieren, met gemak werken, met gemak leven... Met gemak betekent voor mij: in vrede aanwezig zijn in het moment en er zonder strijd doorheen bewegen. 'Met gemak' zie ik zeker niet als synoniem van 'gemakkelijk'. Het is van een andere, meer fundamentele orde, voor mij. Zo wou ik zondag de auto wassen. Ik kon er bijna 'vuil' op schrijven. Voor mij een karwei, maar goed, zo gezegd, zo gedaan. Tot mijn verbazing ervaarde ik deze keer een gemak tijdens het wassen van...

Lieve mensen, beste lezer, Het is vlug gezegd: 'Goed je best doen hé!'. Ik hoor mezelf deze goedbedoelde woorden ook nog tegen mijn kinderen zeggen toen ik een jonge mama was. Nu huiver ik van deze woorden. De voorbije week vertelde een jongeman mij dat hij 'méér dan zijn best' moest doen van zijn ouders. Een rilling kroop door mijn lijf. Hoe doe je dat?, vroeg ik hem, 'méér dan je best?' Hoe hoog leggen we soms de lat voor onszelf en voor anderen? Hoe hard moeten we ons best doen om te beantwoorden aan allerlei verwachtingen? Mijn best doen...

Lieve lezer, lieve medemens, Ik hou van het zonnetje en heerlijk wandelen terwijl een rustig briesje mijn haren streelt, maar het koude natte winterweer van de voorbije week kan ik zeker ook waarderen. Het regent, het voelt kil en het waait. Winter nodigt me uit om helemaal aanwezig te zijn in het hier en nu, en me te laten opnemen in een natuurlijke stilte. Deze middag maakte ik een regenwandeling. Dikke jas, muts, sjaal en handschoenen aan en op stap, letterlijk. Stap per stap, mijn voeten op de grond, gedragen door de aarde en mijn hoofd verbonden met een immens...

Beste lezer, lieve mens, Een onverwachte wending... Ik had een kaartje voor een voorstelling en zat netjes op mijn toegewezen plek...vak 1 rij B zetel 17. De stoeltjes waren kort tegen elkaar geplaatst. Iedereen had een dikke winterjas aan, met muts en handschoenen. Ook de stoeltjes links en rechts van mij waren toegewezen. En zo kwam is tussen twee brede heren te zitten in een dikke jas. Euhm, tja, zo was het. Ik voelde me lichtjes platgewalst worden door deze twee heren. Ken je dat gevoel? Ik stelde mezelf de vraag: 'Wat is de uitnodiging voor mij in dit moment?'...