Lieve mensen,
Het was dit jaar een wat andere oudejaarsavond voor mijn gezin en mij dan de voorbije jaren. Onze tweede zoon is op 31 december voor zijn studies vertrokken naar Guadeloupe. Afscheid nemen is niet mijn sterkste kant. Afscheidsfeestjes evenmin. Maar deze keer was het uitzwaaien van mijn zoon een bijzondere ervaring voor mij. Ik voelde dat ik de keuze had, of ik ging in een patroon van droefheid omdat hij weg zou zijn, of ik ging niet in dit patroon en liet mezelf toe om dankbaarheid en blijdschap te voelen om het mooie avontuur dat hij zou beleven. Enkele jaren geleden zou ik (onbewust) in het eerste patroon gestapt zijn. Nu heb ik heel bewust gekozen voor het tweede. Mijn hoofd zei heel luid ‘je moet wel droevig zijn hé!’, maar mijn hart fluisterde subtiel hoorbaar ‘hoe fijn dat hij dit mag meemaken!’. Ik volgde mijn hart. Ik heb hem een warme knuffel gegeven, een dikke kus, een duwtje in de rug en een dankbaar traantje toen hij op stap vertrok naar dit grote avontuur. En het was een keuze die ik gemaakt heb. Ik ben de creator van mijn eigen leven, en dit is een heel mooi voorbeeld.
‘Hoe kan je dit dan?’ vraag je je misschien af. Dankzij mijn bedding in mijn lichaam. Ik leef in, met en bij mijn lichaam, ik leef letterlijk ‘belichaamd’. Mijn lichaam geeft mij de steun en de houvast om kort bij mezelf te blijven en mij niet te laten meetrekken door gedachten en verhalen in mijn hoofd. Bevroren stukjes, verkleefde zones, weggeduwde plekken heb ik laten ‘ontdooien’ in de vele uren lichaamswerk, bewuste beweging, meditatie,… waardoor ik ruimte gecreëerd heb in mijn lichaam. Beetje bij beetje, met vallen en opstaan, telkens wat meer ruimte creëren in je lichaam is een wondermedicijn!
Mijn zoon is goed geland en verkent het eiland. Ik ben een blije, fiere mama!
Wil je ook graag belichaamd leven, je bent van harte welkom in mijn praktijk Thuis in je lichaam voor een duwtje in de rug!
Lieve groet,
Marijke
