Categorie: blog

Lieve mensen,

Vier magische zinnen. Ze werden mij een hele tijd geleden tijdens een babbel met een wijze dame aangereikt. Vandaag dacht ik zomaar aan deze zinnen en wou ze graag met jullie delen ter inspiratie.

Ze zijn eenvoudig en puur. Voor alle mensen begrijpelijk en toepasbaar. Als ik ze lees of wanneer ik nu dit tekstje schrijf, voel ik hoe mooi en wijs deze zinnen zijn. Ik heb ze niet zelf bedacht, maar ik hou er zielsveel van. Ik ervaar ze als een magische formule, als heling voor mezelf.

Ik bewandel met nieuwsgierigheid mijn pad op Aarde. Wie ben ik? Wat doet een ervaring met mij? Wat toont het Leven mij nu?

Ik ben er en ik luister. Ik leef vanuit mezelf naar de anderen. Ik ben aanwezig en de ander is aanwezig. Hij/zij is anders dan ik. Soms wil ik mij omdraaien en weglopen om wat op mijn pad komt niet te moeten zien. En dan doet het deugd om de volgende vier wonderzinnen te voelen en uit te spreken:

‘Het spijt me’…mildheid naar jezelf en de ander. Het werkt louterend;

‘Vergeef me, alsjeblieft’…vergeving bevrijdt. Zoals een schone lei.

‘Ik hou van je’… onvoorwaardelijke liefde voor jezelf en van mens tot mens creëert magie.

‘Dank je wel’… in dankbaarheid leven tovert een wonderlijke glimlach.

Ik nodig je graag uit om even stil te staan bij deze vier zinnen en te doorvoelen wat je ervaart wanneer je ze bewust leest of uitspreekt. Ik wens dat ze jou mogen voeden op je unieke pad.

Lieve groet,

Marijke

Vleugels…
wijd uitgespreide vleugels
samenspelend met de wind
krachtig en elegant

Op reis logeerde ik in een vakantiehuisje op het domein van een landhuis in Frankrijk. Het dateert uit de 18e eeuw. Bij het oprijden van het domein bevindt zich de toenmalige kapel ‘La chapelle’ en het toenmalige wachtershuis ‘La maison du gardien’. Deze gebouwen zijn omgebouwd tot twee vakantiehuizen. Rondom het domein is een gracht gegraven. Hierin zwemmen een eend en een zwaan. Als je het brugje oversteekt, kom je in een grote weide terecht. Hierin lopen paarden en één koe. En tot slot ontmoette ik ook de hond die op het domein liep. Het was een bijzonder gevoel om de harmonie tussen al deze dieren te ervaren en te logeren in wat twee eeuwen geleden gebruikt werd als kapel van de landeigenaar.

In de tuin staat een groot standbeeld van een engelachtige figuur. Het is een oud beeld, een beetje vergrijsd en impressionant.

Wanneer ik naar dit beeld keek, vielen mij de vleugels op. Een mensfiguur met wijdopengespreide vleugels, die aangehecht zijn ter hoogte van het achterboven deel van de rug. Het fascineerde mij. Wanneer ik werk met mensen tijdens een bodyworksessie, duikt het voelen van vleugels wel eens op. Het voelt als twee zonnestralen. Of een warme beweeglijke gloed. Of kleverig en vast. Of verhard en pijnlijk. Of…

Bij het mediteren connecteer ik graag met mijn vleugels. Ik geniet ervan om ze uit te spreiden met volle soepelheid en kracht. Ze steunen mij met hun subtiele aanwezigheid. Wanneer het stormt, loodsen ze mij steevast door de storm. Ik voel hun nabijheid en kracht.

Ik wens dat ook jij je vleugels mag uitspreiden en de volle kracht ervan mag ervaren. En als je vleugels lijken vast te zitten, omarm ze dan met al je liefde en laat datgene wat vliegen bemoeilijkt, zacht smelten in je liefdesbad.

Dikke vleugelknuffel voor je,

Marijke

Lieve vrienden,

Ik wil je graag wat vertellen over handen wassen. Klinkt misschien banaal, maar dat is het voor mij niet!

Als jong meisje toonde mijn papa mij hoe hij zijn handen wast. Mijn papa is een getalenteerde verteller en hij maakte er telkens een mooi moment van. Ik herinner het mij nog heel goed. Hij zei: ‘Heel bewust je handen wassen en ook je polsen, zeker je polsen!, da’s heel belangrijk!’ Hijzelf gaf steevast het goede voorbeeld. Dat was een jaar of 38 geleden…

Ik trouw en leef mijn leven en was nog steeds mijn handen. Zelfs heel vaak. Op gangbare momenten en telkens ook voor en na een bodyworksessie. Ik geef toe dat ik dit de laatste tijd meer routinematig deed dan bewust. Tot ik dit jaar op reis in ons vakantiehuisje een zeepbakje (met een handpomp) tegenkwam waarop geschreven stond:

‘Laat mij goed schuimen voor je mij afspoelt!’

Ik moest aan de woorden en het ritueel van mijn lieve papa denken: ‘Je handen nat maken, zeep nemen, je hele handen inzepen, ook je polsen! en dan dan goed afspoelen.’ Wat een wijs zeepbakje!

Ik waste mijn handen op reis heel bewust en wat voelde dat fijn! Een zalig moment, echt waar!

Met dit ritueel was ik nu mijn handen. Ik maak ze heel bewust nat, neem een beetje zeep, zeep mijn handen liefdevol in, laat de zeep ten volle schuimen en spoel mijn handen (en polsen) dankbaar af.

Dankbaar voor de heerlijk ruikende zeep.
Dankbaar voor het zuiverende water.
Dankbaar voor mijn handen.
Dankbaar voor de fijne momenten ‘handen wassen’ met mijn papa.

Heel veel liefs wens ik je,

lieve groet,

Marijke