Categorie: blog

Lieve mensen,

Zoonlief was een dag op stap. Een mooie gelegenheid om er samen met mijn man op uit te trekken. ‘Waar gaan we naartoe?’ De Haan aan zee is altijd een optie, of een lange wandeling maken of een stad bezoeken? We vertrokken richting Waterloo, zagen het standbeeld van de leeuw hoog op zijn berg om vervolgens het platteland in te rijden. Velden, weiland, een boerderij, een dorpje tot we aankwamen bij een vierkantshoeve met een bijzondere tuin. Als verrassing van de dag ontmoetten we de bewoners van de hoeve en mochten eens rondwandelen in deze grote tuin gedrapeerd met heerlijke groenten, kleurrijke bloemen en wat dieren. Dit had ik niet kunnen dromen! Een pareltje in de streek viel vandaag zomaar uit de lucht. Zot toch, denk ik stilletjes, samen op stap en dan terecht komen in een tuin vol vruchten van moeder Natuur. Inspirerend ook voor mij om mijn eigen tuin verder te creëeren met bloemen en planten. Een beetje wildernis is best gezellig, mocht ik vandaag ervaren. Wildernis is ook controle loslaten, vertrouwen in het leven en laten zijn. Net wat ik op dit moment nodig heb met een tienerzoon in huis… loslaten, vertrouwen in het leven en wildernis omarmen.

Kan jij wildernis toelaten in je leven? Of wil je alles liever controleren? Of controleer je alles, maar verlang je diep van binnen naar voedende wildernis? Misschien een mooie voelpiste om even te laten bezinken in de stilte in je lijf. Ervaar je de kracht van de subtiele wildernis? Laat maar weelderig groeien en geniet van het kleurrijke tafereel in jezelf.

Herfstgroet,
Marijke

Lieve mensen,

Mens en natuur laten samensmelten. Dan kom ik bij een menselijke natuur.
Natuur en mens laten samensmelten. Een natuurlijke mens.

Deze verbinding voelt eenvoudig rijk. Mens en natuur verbonden. Geen strijd, geen weerstand, gewoon natuurlijk zijn. Toch niet moeilijk!?

Wandelingen, bewegingsvormen, alchemie van bodywork, de kat van mijn zoon… en muziek zijn voor mij inspiratiebronnen die me uitnodigen om natuurlijk te leven. Ze laten me mijn natuur herinneren, ongedwongen. Zoals elk vogeltje zingt zoals het gebekt is, zing ik zoals ik van nature zing en beweeg ik zoals ik van nature beweeg. Inspiratiebronnen reiken aan, maar mijn unieke lied heb ik zelf te zingen. Dat kan niemand anders voor mij doen. Zo speel ik met volle aanwezigheid en bewust van mijn eigen verantwoordelijkheid de noten van mijn levenslied in een natuurlijk tempo, maat en ritme. Onzuivere noten doorvoel ik. Hele rusten, kwart- of halve rusten, ze maken allemaal deel uit van mijn muziekstuk. Ik omarm, stuur bij, zeg dank je wel.

Verantwoordelijkheid nemen voor mijn eigen leven heb ik met vallen en opstaan geleerd. Het is soms gemakkelijker om naar anderen te wijzen voor het ‘goed’ of ‘slecht’ lopen, maar dan leef je een leven dat je buiten jezelf legt. Dat is niet langer waarvoor ik kies.

Je kan jezelf eens de vraag stellen wat jij buiten jezelf legt. Welke puzzelstukjes in jouw levenspuzzel heb je zelf nog niet omgedraaid? Voor welke puzzelstukjes hou jij anderen verantwoordelijk? Dit is geen denkoefening, maar een voeloefening. Laat je lijf het je vertellen en luister geduldig tot een eerste puzzelstukje op tafel ligt. Aan jou om het om te draaien en een plek te geven in je levenspuzzel. Vertrouw en wees geduldig. ‘Fouten’ maken mag met een zachte glimlach en een liefdevolle knipoog naar jezelf.

Lieve groet,

Marijke

Lieve mensen,

Een plek in je huis creëren voor jezelf. Ik vind het zalig om op mijn plek te zijn, op mijn grote zachte futon met een rood kussen erop, een plant aan mijn ene zijde en mijn haarspeld aan mijn andere. Een kleine lamp die op de grond staat, brandt gedempt. Een natuurlijke stilte vult de ruimte. Behalve gisteren, dan schrok ik even toen ik een zwarte spin naast het raam zag binnenkruipen. Ik heb deze bezoeker toch maar vastberaden naar buiten geveegd met een handborsteltje. Doorgaans krijg ik geen bezoek.

Ik geniet van het aanwezig zijn op mijn plek. Ik lig, zit of beweeg en laat zijn wat is. Voelbare weerstand omarm ik, en beweeg er liefdevol doorheen. Op die manier creëer ik ruimte in mijn hele wezen. Elke vezel, elke cel mag openen in het veld van puur zijn. Elke dag is het anders en biedt mijn lijf andere mogelijkheden om bevroren stukjes te doorvoelen en te laten smelten in het bad van aanwezigheid. Ik luister en volg de lijfelijke instructies die me ingegeven worden. Op mijn plek zijn voedt mij diep van binnen. De aarde opent, mijn waterbron stroomt, mijn vuur brandt, creatie is aangewakkerd, mijn missie helder, Daarom hou ik zo van mijn plek. En zo kan ik ook buiten deze plek op mijn plek zijn.

Heb jij ook een eigen plek in je huis? Ik wens van harte dat je op je plek mag zijn.

Lieve groet,

Marijke