Categorie: blog

Ik lig in het gras. Ik sluit mijn ogen. Ik voel mijn adem en laat me omarmen door wat is. Ik zink weg in een volle leegte.

Ik lig (nog steeds) in het gras. Ik open mijn ogen. Ik zie de blauwe hemel en de wolken die voorbij drijven. Wolken in allerlei vormen. In kleurschakeringen van wit tot grijs. Nu eens traag, dan weer snel. Ze komen en gaan. Ik voel de wind zachtjes waaien en laat me omarmen door wat is. Ik zink weg in een lege volheid.

En zo lig ik naar de hemel te staren. Ik geniet van het zien van de voorbijdrijvende wolken en het voelen van de zachte wind en de warme zonnestralen.

Ik zie een speelse mensengedaante in wolkformatie langskomen. Het wolkenmensje reikt voor zich uit met één lange arm en lijkt te trappelen met twee dunne doorzichtige benen. Zijn lijfje is vol, groot en heel wit. Toekomst, verleden, heden flitst door mij heen. Het wolkenmensje beweegt mee in de flow van de wind tot hij oplost. ‘Kan ik mij laten meedrijven met de flow van de wind?’ vraag ik aan mezelf. Niet wetende van waar ik kom of waar ik zal uitkomen. Gewoon vertrouwen op de flow van de wind, me overgeven aan dit grote weten en meedrijven. In vrijheid. In liefde. In dankbaarheid.

Dank aan wat de prachtige wolken mij mochten tonen.

Hemelsblauwe groet,

Marijke

Kan je aanwezig zijn zonder interpretatie van wat zich toont? Zonder oordeel of verhaal of mening. Gewoon aanwezig zijn. Dit thema prikkelt mij. Vorige week volgde ik een vijfdaagse reis innerlijke alchemie bij Life Projects. ‘Ik ben er’ kleurt anders na deze reis. Aanwezigheid vanuit/van in mijn lijf voelt intens diep. Datgene wat er gaande is of wat zich toont, mag er zijn zoals het zich aan mij toont. Ik hoef daar niets mee te doen. Ik moet daar niet op reageren. Ik mag het waarnemen en ervaren wat het met mij doet. En dat is best boeiend. Zo stond ik in het bos bij een boom, te staan. Aanwezig te zijn. In het pure veld tussen de boom en mezelf. Ik voelde me eerst wat onwennig. Een stemmetje in mijn hoofd zei ‘Wat sta je hier nu te doen?’. Ik bleef staan en voelde mijn hart wat heviger kloppen. Een teken in mijn lijf dat me toonde dat ik het eigenlijk wel spannend vond om hier te zijn, in het bos, bij deze boom. Maar ik bleef aanwezig en voelde mij verankerd in mijn lijf in het pure veld van boom en ik, ik en boom. Het veld opende, ik voelde vrede. Wanneer ik na deze dag thuiskom, ga ik spontaan bij mijn harp zitten. Ik voel de aanwezigheid van mijn harp. Ik voel mijn eigen aanwezigheid. Een glimlach, een dankbaar gevoel, een trilling van schoonheid gaat door me heen. Ik raak de snaren aan en laat ze trillen in volle aanwezigheid in het veld tussen mijn harp en ik, ik en mijn harp. ‘s Avonds laat ontmoet ik nog een mooie dame voor een bodyworksessie. Ik voel de kracht van diepe aanwezigheid in mezelf en nodig haar uit om mee te baden in het bad van aanwezigheid. Schoonheid toont zich in een warm veld tussen de dame en ik, ik en de dame.

Geen interpretaties, geen oordelen, gewoon aanwezig zijn en de eenvoud en volheid van het Leven ervaren vanuit je zijn. Ik wens het je van harte!

Belichaamde groet,

Marijke

PS. Wil je graag volledige aanwezigheid bij jezelf ervaren? Welkom voor een bodyworksessie in mijn praktijk!

Wajoo!

Wat een mooi weer deze namiddag. Ideaal om buiten te gaan sporten. Na de eerder natte voorbije lenteweken lonkte mijn tennisraket. Ik kon er niet aan weerstaan en ben dus gaan tennissen. Altijd een beetje nostalgie om met mijn tennisraket, doos tennisballen en flesje water naar het domein van Huizingen te rijden om er een uurtje te gaan tennissen. Ik mijmer even terug in de tijd toen ik als kleutertje mee naar de terreinen in het domein stapte. Hand in hand met mijn tweelingzus, tussen mijn ouders, broers en zussen. Vaak zingend en springend over het paadje dat naar de terreinen liep. Moe getennist speelden we samen nog even rond de tennisvelden terwijl mijn ouders en oudere broers en zussen verder trainden voor de wedstrijden. Toen waren de tennisvelden in gemalen baksteen, moesten we ze vegen met een groot net en konden we glijden naar een moeilijke bal. Nu zijn ze in kurk, geen veegnetten meer en niet meer glijden naar de bal, maar wel veel plezier om een balletje te slaan! Ik voel me helemaal opgeladen. Jong geleerd is oud gedaan…dat klopt wel in dit geval -alleen het woord oud is wat overdreven! Ik heb een abonnement gekocht en kan nu 35 keer gaan tennissen dit seizoen in het domein…en dan nodig ik mijn tweelingszus uit voor een uurtje tennissen tesamen…als kers op de taart. Dus zusje, als je dit leest, hou je klaar!

Sportieve groet,

Marijke