Lieve mensen,
Zoonlief was een dag op stap. Een mooie gelegenheid om er samen met mijn man op uit te trekken. ‘Waar gaan we naartoe?’ De Haan aan zee is altijd een optie, of een lange wandeling maken of een stad bezoeken? We vertrokken richting Waterloo, zagen het standbeeld van de leeuw hoog op zijn berg om vervolgens het platteland in te rijden. Velden, weiland, een boerderij, een dorpje tot we aankwamen bij een vierkantshoeve met een bijzondere tuin. Als verrassing van de dag ontmoetten we de bewoners van de hoeve en mochten eens rondwandelen in deze grote tuin gedrapeerd met heerlijke groenten, kleurrijke bloemen en wat dieren. Dit had ik niet kunnen dromen! Een pareltje in de streek viel vandaag zomaar uit de lucht. Zot toch, denk ik stilletjes, samen op stap en dan terecht komen in een tuin vol vruchten van moeder Natuur. Inspirerend ook voor mij om mijn eigen tuin verder te creëeren met bloemen en planten. Een beetje wildernis is best gezellig, mocht ik vandaag ervaren. Wildernis is ook controle loslaten, vertrouwen in het leven en laten zijn. Net wat ik op dit moment nodig heb met een tienerzoon in huis… loslaten, vertrouwen in het leven en wildernis omarmen.
Kan jij wildernis toelaten in je leven? Of wil je alles liever controleren? Of controleer je alles, maar verlang je diep van binnen naar voedende wildernis? Misschien een mooie voelpiste om even te laten bezinken in de stilte in je lijf. Ervaar je de kracht van de subtiele wildernis? Laat maar weelderig groeien en geniet van het kleurrijke tafereel in jezelf.
Herfstgroet,
Marijke
