Lieve mensen,
De voorbije vakantie heb ik gestapt in de bergen, veel gestapt. Berg op, berg af, een verkeerd bergpad op, terugkeren naar het bedoelde bergpad. Op keien, aarde, gras, rotsen en modder. Een pad bezaaid met uitnodigingen en uitdagingen. Ik verlangde naar een derde been… en ineens ontmoette mijn blik de tak die perfect bij mij paste. Hij lag aan de zijkant van het pad, verscholen tussen de naaldbomen. Hij groeide uit tot mijn reisgezel. Een sterke tak in mijn hand en stevige stapschoenen leidden mij door de prachtige natuur. Ik voelde mijn innerlijke stem, mijn innerlijk kompas, zacht en krachtig, aanmoedigend, troostend, natuurlijk.
Ik nodig je graag uit om het stil te maken in jezelf en te luisteren. Kan jij je innerlijke stem horen? Kan jij je innerlijk kompas voelen? Laat maar gebeuren en wees de stille getuige van het levenswonder dat je bent.
Vredige groet,
Marijke
