Lieve mensen,
Wachten… tijdverlies?
Het is zaterdagnamiddag. Ik zit op een houten muurtje bij sportcomplex De Bres in de mooie stad Halle, mijn geboortestad. Ik zit te wachten. Ik heb mij deze namiddag geëngageerd om ‘de tafel te doen’ tijdens de basketbalwedstrijd van mijn jongste zoon. De vorige wedstrijd is nog bezig, dus, dat betekent wachten.
Mijn hoofd lonkt… je had zoveel kunnen doen en nu zit je hier te wachten, je had in de tuin kunnen werken, of wat rommelen in huis, of een boodschap kunnen doen of…. Wat is mijn hoofd vindingrijk om mij in te palmen. Maar mijn lijf vertelt iets heel anders! Terwijl ik hier zit, voel ik de wind zachtjes mijn oren strelen, ik hoor kinderen spelen in de speeltuin, ik zie het komen en gaan van mensen. Ik ervaar het mooie van het moment. Ik voel mijn voeten op de grond en laat de ideeën en indrukken voorbijtrekken. Mijn hoofd verstilt. Dit voelt goed! Ik creëer rust in mezelf bij het wachten en geniet, een mooie uitnodiging van het moment.
Plots voel ik dat het tijd is om naar de zaal te gaan. Ik kom net op tijd binnen en ga zitten aan ‘de tafel’ achter het scoretoestel. Dankbaar om de voorbije wachttijd en benieuwd naar de wedstrijd.
Voor wie graag weet wie de wedstrijd won… de ploeg van de Tigers Halle U14 heeft gewonnen! Goed gespeeld, spelers, en schitterend gecoacht, coach!
Sportieve groet, Marijke
