Lieve mensen,
Toen ik aan de universiteit Motorische Revalidatie en Kinesitherapie studeerde, werd ik bij moeilijke stukken leerstof voor het vak Biomechanica geholpen door mijn broer. Hij kon de dingen tot de essentie herleiden zodat ik de leerstof kon vatten en inzicht kreeg in de samenhang van de cursus. Het werd zo eenvoudig wanneer hij iets uitlegde! De essentie ontdaan van alle ballast.
Enkele weken geleden vroeg hij mij:
‘Wat vind jij? Wanneer is iets volledig?’
Deze vraag triggerde mij. Hij ging verder:
‘-Wanneer je aan iets niets meer kan toevoegen?
of
-Wanneer je van iets niets meer kan wegnemen?’
Stilte. Ik ging naar huis en liet deze vraag zakken in mijn lijf.
Ik voelde de nuance, het spel van vol en ledig in het woord vol-ledig. Het liet mij niet los.
Deze nacht, in een lichtflits, voelde ik het: vol-ledig.
De volheid van de leegte.
De leegte van de volheid.
De volheid in de leegte.
De leegte in de volheid.
De volheid voor de leegte.
De leegte voor de volheid.
Het spel tussen vol en leeg, leeg en vol, vol en leeg, leeg en vol,…
Het spel tussen licht en donker, donker en licht, licht en donker, donker en licht,…
Het spel tussen hemel en aarde, aarde en hemel, hemel en aarde, aarde en hemel,…
Het spel tussen man en vrouw, vrouw en man, man en vrouw, vrouw en man,..
….
Wanneer ik dit neerschrijf, voel ik volheid en leegheid, licht en donker, hemel en aarde, man en vrouw.
Thuiskomen. Wat hou ik hiervan!
Lieve groet,
Marijke
