Lieve mensen,
Er zijn zo van die dagen dat je een duwtje in de rug nodig hebt. Ik weet het wel. Van die dagen dat alles in rondjes lijkt te lopen. Dat alles tegen zit. ‘Alles’ is wel heel erg veel, maar soms lijkt het wel zo.
Weet je wat ik dan doe? Dan zoek ik mijn lievelingsplekje op, neem ik pen en papier en schrijf ik. Ik schrijf losse woorden of een korte zin, een citaat dat mij te binnen schiet, een rijmpje of een klank, krabbels,…Ik schrijf en schrijf en schrijf tot ik uitgeschreven ben. En raar maar waar, het neergeschrevene ‘lucht’ op en alles lijkt helderder te worden. Ik neem mijn schrijfsels in mijn handen, zonder ze te lezen. Ik voel ze in mijn handen. Ik omarm wat ik geschreven heb met mijn hart. Ik ben bij mijn schrijfsels tot ik voel dat ik de gedachten, de verhalen kan laten gaan. Tot ik voel dat ik zink in mezelf en in mijn lijf ruimte kan geven aan de vele woorden en gedachten. Een helderheid kan zich ontvouwen in mezelf.
En zo worden ‘van die dagen’ krachtpareltjes in je leven.
Lieve groet,
Marijke
