Lieve mensen,
De stilte wordt nog stiller, wit wordt dat tikkeltje witter, Koning Winter leeft zich helemaal uit. Ik werk thuis en moet de baan niet op om me te verplaatsen. Dat werpt wellicht een ander licht op deze winterprik. Ik kan genieten van koude en sneeuw zonder zorgen en heb dat met volle teugen gedaan!
Zaterdagavond beoefende ik stapmeditatie in de sneeuw. Ik heb een kort filmpje gemaakt om je te laten meevoelen hoe het was in de krakende sneeuw.
Ik adem in, hef mijn rechter voet op en beweeg voorwaarts. Ik adem uit terwijl ik de hiel van mijn rechter voet op de grond plaats en deze helemaal afrol tot aan mijn tenen. Ik hoor de sneeuw kraken en voel de steun van moeder Aarde onder mijn voet. Ik adem in terwijl ik mijn linker voet ophef. Mijn knie buigt, mijn been beweegt voorwaarts als een roterend tandwiel. Ik adem uit, mijn hiel raakt de grond. Ik rol mijn linker voet af en voel mijn vijf tenen op de grond. Het voelt alsof ik reuzegrote voeten heb. Ik adem terug in en de beweging zet zich verder, linker voet in de sneeuw, rechtervoet, linker, rechter, als een wiel dat geolied draait in harmonie met mijn adem. Zo stap ik de hele tuin rond verbonden met moeder Aarde en verlicht door de hemel. Het doet me deugd. Het laadt me op.
Nutteloze gedachten en drukdoenerij verdwijnen als sneeuw voor de zon.
Ik geniet van de muziek van krakende sneeuw.
Ik geniet van het wonderlijke gevoel van elke stap.
Ik geniet van de witte streling en het schijnen van de sneeuwvlokjes.
Ik geniet van de warme gloed en de koude rillingen.
Mag ik je uitnodigen om ook eens belichaamd meditatief te stappen? Helemaal één met je lichaam en met het Al. Je hoofd verstilt en je lichaam spreekt. En zo leer je denken met je lichaam en voelen met je hoofd.
Warme winterse groet,
Marijke