Het is avond. Buiten is het donker. Ik hoor de regen tikken tegen het raam. Ik sluit mijn dag af met een momentje voor mezelf en leg mij neer op mijn buik op de futon (da’s een Japanse matras) in mijn praktijk. Ik doof het licht en ervaar de donkerte in de ruimte.
Niets.
Helemaal niets.
Ik ben aanwezig in het donker van de ruimte. Ondergedompeld in de stilte van het ‘niets’. Weet je, dat ervaar ik als heel rustgevend. Mijn hele lichaam ademt openheid en zakt dieper in de futon. De verbinding met het niets maakt spanningen los in mijn lichaam. Ik geeuw, beweeg zachtjes, voel mijn adem stromen, voel tranen zachtjes over mijn wangen rollen. Ik laat het gebeuren en zink diep in de aarde. Ik voel de aarde naar mij toe komen, laat mij omarmen door moeder Aarde en verbind mij met ‘niets’.
Het woord dat mij voor de geest komt, is overgave.
Wegzinken in het niets… een intense ontmoeting.
Omarmende groet,
Marijke
