Lieve mensen,
Wat als…
je je in elkaar voelt krimpen,
onmacht je plots verlamt,
een onverwacht mistgordijn je het zicht ontneemt,
een luide hulpkreet weerkaatst in jezelf,
onrust je wakker houdt in het holst van de nacht,
vraagtekens en twijfels je platwalsen.
Sluit dan je ogen. Neem je tijd. Loop niet weg. Blijf aanwezig. Voel wat moet gevoeld worden. Schreeuw uit wat moet uitgeschreeuwd worden. Schud van je af wat je moet afschudden. Hoor wat wilt gehoord worden en zie wat moet gezien worden.
Loop niet weg. Blijf aanwezig. Voel je adem. Voel je handen. Voel je hart. Voel de aarde. Stilte zal ontstaan. Je lichaam zal ontspannen.
‘Lieve hart’, vraag je, ‘wat heb ik nu nodig?’ Je luistert aandachtig met je innerlijke oor.
‘Lieve lichaam’, vraag je, ‘wat heb ik nu te doen?’ Je luister met je hele wezen naar je innerlijke stem.
Vertrouw. Het antwoord zal zich tonen in je stille aanwezigheid.
Dan
kan er terug openheid ontstaan,
voel je je levenskracht zachtjes terug door je stromen,
piept de zon vastberaden door de wolken,
absorberen vraagtekens en twijfels.
Ik wens dat mijn woorden je mogen steunen wanneer je snakt naar steun.
Ik nodig je uit om mijn woorden te ervaren in de stilte in jezelf.
Hartverwarmende groet,
Marijke
