Vleugels…
wijd uitgespreide vleugels
samenspelend met de wind
krachtig en elegant
Op reis logeerde ik in een vakantiehuisje op het domein van een landhuis in Frankrijk. Het dateert uit de 18e eeuw. Bij het oprijden van het domein bevindt zich de toenmalige kapel ‘La chapelle’ en het toenmalige wachtershuis ‘La maison du gardien’. Deze gebouwen zijn omgebouwd tot twee vakantiehuizen. Rondom het domein is een gracht gegraven. Hierin zwemmen een eend en een zwaan. Als je het brugje oversteekt, kom je in een grote weide terecht. Hierin lopen paarden en één koe. En tot slot ontmoette ik ook de hond die op het domein liep. Het was een bijzonder gevoel om de harmonie tussen al deze dieren te ervaren en te logeren in wat twee eeuwen geleden gebruikt werd als kapel van de landeigenaar.
In de tuin staat een groot standbeeld van een engelachtige figuur. Het is een oud beeld, een beetje vergrijsd en impressionant.
Wanneer ik naar dit beeld keek, vielen mij de vleugels op. Een mensfiguur met wijdopengespreide vleugels, die aangehecht zijn ter hoogte van het achterboven deel van de rug. Het fascineerde mij. Wanneer ik werk met mensen tijdens een bodyworksessie, duikt het voelen van vleugels wel eens op. Het voelt als twee zonnestralen. Of een warme beweeglijke gloed. Of kleverig en vast. Of verhard en pijnlijk. Of…
Bij het mediteren connecteer ik graag met mijn vleugels. Ik geniet ervan om ze uit te spreiden met volle soepelheid en kracht. Ze steunen mij met hun subtiele aanwezigheid. Wanneer het stormt, loodsen ze mij steevast door de storm. Ik voel hun nabijheid en kracht.
Ik wens dat ook jij je vleugels mag uitspreiden en de volle kracht ervan mag ervaren. En als je vleugels lijken vast te zitten, omarm ze dan met al je liefde en laat datgene wat vliegen bemoeilijkt, zacht smelten in je liefdesbad.
Dikke vleugelknuffel voor je,
Marijke
