Lieve mensen,
Het is zondagnamiddag. Ik ben thuis en drink een kopje kleefkruidthee, de krachtige geheimen van de natuur in een kop tussen mijn handen. Ik drink de warme thee met nipjes en geniet. Buiten miezelt het. De bomen zijn kaal. De aarde is nat. In huis voelt het vredig stil. Ik word uitgenodigd om helemaal aanwezig te zijn in deze stilte. Ik zet me neer op een bordeauxrood, rond kussentje dat op de grond ligt in het midden van de woonkamer. Voor mij ontmoet mijn blik een grote lepelplant met een ontluikende witte bloem, mijn Keltische harp bevindt zich aan mijn linkerzijde, de houten livingtafel staat achter mij met een vaasje met tulpen, een goudkleurige trompet en het lege kopje thee; een ronde houten bol met gaten, groeven, barsten en een kaars staat rechts van mij. Ik voel me even wiegen op het kussentje, waarop mijn ogen zich zachtjes sluiten. Ik glimlach. Mijn handen voelen zalig warm. Nog aanwezige gedachten ebben weg in de stilte. Tijd en ruimte verdwijnen. Ik laat ontstaan wat wil ontstaan en beleef wat zich voltrekt. In eenvoud. In helderheid. In openheid.
Ik wens je een leven waarin je mag laten ontstaan wat in jou verlangt om te ontstaan.
Ik wens je een leven waarin je lichaam mag weten en je hoofd mag voelen.
Ik wens je een thuis in je lichaam.
Krachtige zachte groet,
Marijke
