Lieve mensen,
De zoon van mijn tweelingzus logeert bij ons. Hij is even oud als onze jongste zoon, 15 dus en ik vind het hartverwarmend om hen samen bezig te zien. Twee jonge kerels, vol energie en goedlachs. Ze hebben een drukke agenda, moet ik zeggen. Deze ochtend skaten ze naar het skatepark, deze namiddag afkoelen in het zwembad en nu zijn ze gaan tennissen. Ik moest plots denken aan de liedjestekst van het lied ‘Jong’ van de muziekgroep Spring:
‘Ik ben jong
De wereld ligt aan mijn voeten
Het leven wil mij ontmoeten
Ik doe wat ik wil
-de laatste zin van het refrein varieert-
Dat is vooral alles wat niet mag’ of
Ik pluk de dag’
(Ik denk dat beide wellicht aan de orde zijn op 15 jaar!)
Het zinnetje ‘Het leven wil mij ontmoeten’ springt er voor mij uit. Het leven wil mij ontmoeten, maar laat ik het leven toe om mij te ontmoeten? Rake vraag… Ik zink diep in mijn lijf en voel. Ik voel open plekken in mijn lijf die vredevol aanwezig zijn, en ik voel ook plekken in mezelf die weerstand bieden. Deze plekken vragen mijn liefdevolle aandacht, mijn milde nabijheid. Ik nodig ze uit om te verzachten en te openen. Ik ben aanwezig, laat gebeuren en omarm.
Laat jij het leven toe om je te ontmoeten? Ik nodig je graag uit om hier even bij stil te staan en te voelen wat deze vraag met je doet (of je nu 15 bent of 45 of 75 of …).
Tijd om de 2 jongelui te gaan ophalen op het tennisterrein. En dan lacht het volgende avontuur hen zeker en vast tegemoet!
‘De wilde haren nog niet kwijt
Genieten van m’n jeugdigheid
Gewoon mijn gang gaan elke dag
En blij zijn dat ik leven mag’
Jeugdige groet,
Marijke
