Een onverwachte wending

Beste lezer, lieve mens,

Een onverwachte wending…

Ik had een kaartje voor een voorstelling en zat netjes op mijn toegewezen plek…vak 1 rij B zetel 17. De stoeltjes waren kort tegen elkaar geplaatst. Iedereen had een dikke winterjas aan, met muts en handschoenen. Ook de stoeltjes links en rechts van mij waren toegewezen. En zo kwam is tussen twee brede heren te zitten in een dikke jas. Euhm, tja, zo was het. Ik voelde me lichtjes platgewalst worden door deze twee heren. Ken je dat gevoel?

Ik stelde mezelf de vraag: ‘Wat is de uitnodiging voor mij in dit moment?’ Ik voelde het fysieke discomfort en de benauwende gedachte of ik zo de hele voorstelling zou moeten doorbrengen, maar ik koos om mee te surfen op de aanwezige stroom. Ik luisterde liefdevol naar mezelf en ontspande in het beklemmende gevoel. Ik legde mijn handen op mijn buik en voelde mijn adem stromen terwijl ik geflankeerd was door druk pratende mannen.

En toen besloot de man aan mijn linker zijde om een stoeltje op te schuiven. Hij legde zijn jas en die van zijn hele familie op de vrijgemaakte stoel en babbelde druk verder. Ook aan mijn rechter zijde kwam er plots beweging en een herpositionering van de familieleden. Deze keer geen jassen, maar een dame die paste binnen haar stoel. Oh, de stroom kalmeerde en kabbelde nu rustig verder. Ik voelde me als een stevig schip met een sterk anker. Ik nestelde me dieper in mijn stoel en heb genoten van de mooie voorstelling vol muziek, dans en toneel.

Belichaamde groet,

Marijke