Lieve mensen,
Ik luister graag naar de DVD die ik kreeg van mijn Franse muziekvriendinnen toen ik terugkeerde naar België, nu 6 jaar geleden. We speelden de laatste keer samen in het park van Dole. Harpconcert in openlucht, in harmonie met het zachte briesje en de zon, de mensen die voorbij wandelden en luisterden, het samenspel van de harpen.
Deze namiddag luisterde ik naar deze muziek toen ik in de auto zat. De volgende titel verscheen op de speler ‘ An uneasy feeling’. Dit nummer sloeg ik in die 6 jaar telkens over. Als in een reflex drukte ik op het pijltje om naar het volgende nummer te gaan. De titel alleen al wilde ik liever niet zien, laat staan naar het nummer luisteren. Zo al 6 jaar lang. Tot vandaag.
Was de titel van het nummer ‘An easy feeling’ geweest, dan zou ik er vast wel al naar geluisterd hebben, dacht ik. Diep in mij verlang ik om ook ongemakkelijke gevoelens in hun volheid toe te laten; ze er te laten zijn en ze voluit te omarmen; de lading ervan te helen in mijn lijf.
Ik drukte vandaag niet op het pijltje en luisterde bewust naar de muziek…
De titel lezen, voelde veel ongemakkelijker dan het luisteren naar het nummer. Ik voelde hoe mijn lichaam reageerde op de wat bizarre, verwrongen klanken en ritmes. Ik beluisterde het hele nummer. Of ik het mooi vond? Neen. Of ik het apprecieerde? Ja.
Ik deel deze ervaring om je uit te nodigen ongemakkelijke gevoelens aan te kijken. Kan je ze voelen in je lijf en ze laten zijn zonder verhaal? In zachtheid en mildheid voor jezelf ongemakkelijke gevoelens in puurheid doorvoelen. Het brengt je dichter bij jezelf.
Creëer je graag ruimte en stroming in je lijf, laten ontdooien wat bevroren is? Ik help je graag!
Liefdevolle groet,
Marijke
